“Ik voel weer hoe heet het daar was, en ik ruik weer de stank van de wc’s.’’ Zo begint fotograaf Kees van de Veen het interview dat hij had met Dagblad van het Noorden naar aanleiding van zijn tentoonstelling in Pictura over zijn werk in het azc in Ter Apel. Van de Veen vertelt uitgebreid over zijn speciale manier van werken: “Het liefst loop ik eerst even rond. Wanneer je dan zo’n tent binnenkomt, vol asielzoekers, kijkt iedereen jou aan. Op dat moment ben jíj, als witte Nederlander met een camera, de ‘andere’ persoon.’’ Pas als je rustig het vertrouwen weet te winnen krijg je de gelegenheid om de sfeer goed te vatten, aldus Van de Veen.

De fotograaf komt al twaalf jaar in het asielzoekerscentrum in Ter Apel, een periode waarin hij terug bleef komen, ook als hij geen opdracht had. “Je kunt er niet effe langsgaan en een foto schieten. Dat doet geen recht aan zo’n onderwerp als dit. Je moet er induiken.’’

Van de Veen toont ook tegenstanders van het azc, maar hij gaat niet met hen in discussie:   “Vluchtelingen zijn van alle tijden, terwijl wij de mazzel hebben aan de goede kant van de grens te wonen, in een welvarend land. Zolang er elders in de wereld oorlog, chaos of andere ellende is, waardoor ouders bijvoorbeeld geen toekomst zien voor hun kinderen, zullen die mensen blijven komen. Omdat ze ook wat van die welvaart willen. Die situatie moet je begrijpen.’’

Van de Veen noemt zich geen objectieve fotojournalist: “Je kunt niet neutraal zijn. En als ik een mening heb, dan wil ik die laten zien. Het begint al met wat je wel op de foto zet, en wat niet. Toch heb ik nooit gehoord dat mijn foto’s ‘te subjectief’ zouden zijn. Ik wil laten zien wat goed gaat, en wat niet goed gaat. Ik wil laten zien hoe het er écht is.’’

Voor het complete interview in Dagblad van het Noorden, zie https://dvhn.nl/cultuur/beeldende-kunst/Beeld-van-12-jaar-Ter-Apel-%E2%80%98Ik-ruik-weer-de-wcs%E2%80%99-29019257.html